Wpływ terapii fotobiomodulacyjnej, farmakologicznej i ćwiczeń fizycznych jako pojedynczego i/lub skojarzonego leczenia na odpowiedź zapalną wywołaną eksperymentalną chorobą zwyrodnieniową stawów
Tytuł artykułu: Wpływ terapii fotobiomodulacyjnej, farmakologicznej i ćwiczeń fizycznych jako pojedynczego i/lub skojarzonego leczenia na odpowiedź zapalną wywołaną eksperymentalną chorobą zwyrodnieniową stawów
Tytuł angielski: “Effects of photobiomodulation therapy, pharmacological therapy, and physical exercise as single and/or combined treatment on the inflammatory response induced by experimental osteoarthritis”
Autorzy: Shaiane Silva Tomazoni1 & Ernesto Cesar Pinto Leal-Junior 2 & Rodney Capp Pallotta1 & Simone Teixeira1 & Patricia de Almeida1 & Rodrigo Álvaro Brandão Lopes-Martins 3
- Laboratory of Pharmacology and Experimental Therapeutics, Department of Pharmacology, Institute of Biomedical Sciences, University of São Paulo (USP), Av. Prof. Lineu Prestes, 1524, Butantan, São Paulo, SP 05508-900, Brazil
- Postgraduate Program in Biophotonics Applied to Health Sciences and Post Graduate Program in Rehabilitation Sciences, Nove de Julho University (UNINOVE), São Paulo, SP, Brazil
- Biomedical Engineering Research and Post-Graduate Center, Mogi das Cruzes University (UMC), Mogi das Cruzes, SP, Brazil
Opublikowano: Lasers Med Sci (2017) 32:101–108 DOI 10.1007/s10103-016-2091-8
Streszczenie: Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) wywołuje podwyższony poziom markerów stanu zapalnego, w tym prostaglandyn (PG) E2 i cytokin prozapalnych. Podwyższenie poziomu cytokin jest ściśle związane ze zwiększonym zwyrodnieniem tkanki stawowej. Tak więc stosowanie terapii skojarzonych może przypuszczalnie być w stanie wzmocnić wpływ na modulację markerów stanu zapalnego.
Niniejsze badanie miało na celu ocenę i porównanie wpływu terapii fotobiomodulacyjnej (PBMT), ćwiczeń fizycznych i miejscowego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) na proces zapalny po ich zastosowaniu samodzielnie lub w różnych kombinacjach. OA zostało wywołane przez wewnątrzstawowe wstrzyknięcie papainy w kolano szczurów. Po 21 dniach u zwierząt rozpoczęto leczenie miejscowym NLPZ i (lub) ćwiczeniami fizycznymi i (lub) PBMT. Zabiegi wykonywano trzy razy w tygodniu przez osiem kolejnych tygodni, w sumie 24 sesje terapeutyczne. Analiza ekspresji genów reakcji łańcuchowej polimerazy w czasie rzeczywistym (RT-PCR); ekspresja białka interleukiny (IL)-1β, IL-6 i czynnika martwicy nowotworów alfa (TNF-α); i PGE2 przeprowadzono za pomocą testu immunoenzymatycznego (ELISA). Nasze wyniki wykazały, że sam PBMT i Exerc + PBMT znacząco zmniejszyły ekspresję genu IL-1β (p < 0,05), podczas gdy żadne leczenie nie zmieniło ekspresji genów IL-6 i TNF-α. Leczenie samym NLPZ, samym PBMT, Exerc + PBMT i NLPZ + PBMT zmniejszało ekspresję białka IL-1β (p < 0,05). Wszystkie terapie znacząco zmniejszyły ekspresję białka IL-6 i TNF-α (p < 0,05) w porównaniu z grupą OA. Podobnie wszystkie terapie, z wyjątkiem Exerc, obniżyły poziom PGE2 (p < 0,05) w porównaniu z grupą OA.
Wyniki niniejszego badania wskazują, że leczenie PBMT jest bardziej skuteczne w modulowaniu procesu zapalnego leżącego u podstaw OA w porównaniu z innymi testowanymi terapiami.
Słowa kluczowe: Niesteroidowy lek przeciwzapalny; Choroba zwyrodnieniowa stawów; Papaina; Terapia fotobiomodulacyjna; Ćwiczenia fizyczne; Szczury.
Źródło publikacji: