Terapia fotobiomodulacyjna jako narzędzie zapobiegające urazom ścięgna podkolanowego poprzez zmniejszenie zmęczenia mięśni ścięgna podkolanowego wywołanego piłką nożną
Tytuł angielski: Photobiomodulation therapy as a tool to prevent hamstring strain injuries by reducing soccer-induced fatigue on hamstring muscles
Autorzy: Maurício Pinto Dornelles1 & Carolina Gassen Fritsch1 & Francesca Chaida Sonda2 & Douglas Scott Johnson3 & Ernesto Cesar Pinto Leal-Junior4 & Marco Aurélio Vaz 2 & Bruno Manfredini Baroni1
1 Universidade Federal de Ciências da Saúde de Porto Alegre (UFCSPA), Porto Alegre, RS, Brazil; 2 Exercise Research Laboratory, Universidade Federal do Rio Grande do Sul (UFRGS), Porto Alegre, RS, Brazil; 3 Multi Radiance Medical, Solon, OH, USA; 4 Laboratory of Phototherapy and Innovative Technologies in Health, Universidade Nove de Julho (UNINOVE), São Paulo, SP, Brazil
Publikacja: Lasers in Medical Science · August 2019
Streszczenie: Zmęczenie mięśni jest potencjalnym czynnikiem ryzyka urazów ścięgna podkolanowego u piłkarzy. Celem oceny była weryfikacja wpływu terapii fotobiomodulacyjnej (PBMT) na zmęczenie mięśni ścięgien podkolanowych piłkarzy podczas symulowanego meczu. Dwunastu amatorskich piłkarzy (~ 25 lat) wzięło udział w tym randomizowanym, krzyżowym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu. Ochotnicy byli oceniani w dwóch sesjach, z minimalną 7-dniową przerwą. Podczas każdej sesji ochotnicy otrzymywali PBMT (300 J na udo) lub placebo na ścięgna podkolanowe przed symulowanym meczem piłki nożnej. Siłę mięśni i wydolność funkcjonalną oceniano odpowiednio za pomocą testów dynamometrii i skoku przeciwruchowego (CMJ) odpowiednio przed i bezpośrednio po symulowanym meczu piłki nożnej. Gracze mieli niższe redukcje mimośrodowego momentu obrotowego ścięgna podkolanowego [4,85% (ES = 0,31) w porównaniu z 8,72% (ES = 0,50)], stosunek momentu obrotowego ścięgna podkolanowego do mięśnia czworogłowego [3,60% (ES = 0,24) w porównaniu z 7,75% (ES = 0,50)] i wysokość CMJ [1,77% (ES = 0,09) w porównaniu z 5,47% (ES = 0,32)] podczas leczenia PBMT w porównaniu z placebo. Wnioskowanie oparte na wielkości sugeruje, że PBMT promował odpowiednio 75%, 69% i 53% szans na korzystny wpływ na mimośrodowy moment obrotowy ścięgna podkolanowego, stosunek momentu obrotowego ścięgna podkolanowego do mięśnia czworogłowego i wysokość CMJ w porównaniu z leczeniem placebo. Podsumowując, PBMT zastosowany przed symulowanym meczem piłki nożnej okazał się skuteczny w łagodzeniu zmęczenia mięśni ścięgien podkolanowych. Odkrycia te potwierdzają PBMT jako obiecujące narzędzie zapobiegające urazom ścięgna podkolanowego u piłkarzy.
Źródło publikacji: >> KLIKNIJ TUTAJ <<